Hoewel ze de ‘vuile oorlog’ niet zelf mee maakte, groeide de Argentijns-Nederlandse kunstenares Aimée Zito Lema op in de schaduw van het trauma dat haar land en familie hieraan overhield. Als beeldend kunstenaar werkt ze met het sociale geheugen en het lichaam als instrument van verzet. Tijdens een reis naar Buenos Aires met haar jonge dochter zoekt ze een artistieke manier om haar in te wijden in de van het Argentijnse (familie)geschiedenis zonder daarmee ook het trauma over te dragen. Regisseur Sjors Swierstra volgt in deze korte film op dichterlijke wijze de totstandkoming van een nieuw werk, uitgevoerd door Aimée en haar dochter in een voormalig detentiecentrum in Buenos Aires, en toont hiermee de waarde van kunst als meer dan alleen een manier om herinneringen vast te houden, het geeft ons iets wat ons verder kan brengen.